Jej twórcą jest dr Kjeld Johansen – duński nauczyciel i psycholog, dyrektor Bałtyckiego Laboratorium Badań Nad Dysleksją ( www.dyslexia-lab.dk). W swojej pracy Johansen oparł się na doświadczeniach Christiana A. Volfa.

Zaletą metody Indywidualnej Stymulacji Słuchu Johansena jest:

• jej dostępność dla osób mieszkających daleko od dużych ośrodków, gdyż ma miejsce w domu dziecka,
• to, że odbywa się w przyjaznym, bezpiecznym, domowym otoczeniu, co jest istotne dla wielu dzieci np. z autyzmem
• w trakcje stymulacji Johansena IAS nie ma konieczności rezygnowania z innych form terapii, jakimi objęte jest dziecko w tym samym czasie.

Diagnoza w Indywidualnej Stymulacji Słuchu Johansena opiera się na badaniu audiometrii tonalnej oraz testach mowy utrudnionej w tym teście dychotycznym – istotnych dla procesu uczenia się aspektów prawidłowego przetwarzania bodźców słuchowych.

Program terapeutyczny w formie indywidualnie filtrowanej muzyki instrumentalnej nagrywany jest na płyty CD. Dziecko otrzymuje płytę do domu i słucha jej codziennie przez 10 minut przez słuchawki. Postępy terapii kontrolowane są co 4 do 8 tygodni (zależnie od wieku), za każdym razem dziecko otrzymuje nową specjalnie dla niego przygotowaną płytę CD z programem terapeutycznym. Program stymulacji trwa 6-10 miesięcy.

Metoda Indywidualnej Stymulacji Słuchu dr Johansena stosowana jest w wielu krajach na świecie, cieszy się uznaniem w Niemczech, Wielkiej Brytanii, Szwecji, Francji i Austrii. W USA terapia Johansena znana jest pod nazwą Hemisphere Specific Auditory Stimulation (HSAS), w Skandynawii jako Auditory Discrimination Therapy (ADT) . Inne terapie dźwiękiem w formie treningów słuchowych – Metoda Tomatisa, AIT (Auditory Integration Training), Samonas Sound Therapy.

Indywidualny Program Stymulacji Słuchowej nagrany na płyty CD do odtwarzania w domu lub szkole.

Stymulacja słuchowa wg dr Kjelda Johansena poprawia przetwarzanie bodźców słuchowych. Jeśli u dziecka występują centralne zaburzenia przetwarzania słuchowego wówczas ma ono problemy z prawidłowym różnicowaniem dźwięków,lokalizacją źródła dźwięku, rozpoznawaniem wzorców dźwiękowych, analizą czasowych aspektów sygnału dźwiękowego, umiejętnością rozumienia mowy zniekształconej, rozumieniem mowy w hałasie. To znaczy, że osoba z tym zaburzeniem nie ma możliwości pełnego wykorzystania słyszanego sygnału akustycznego przy prawidłowym jego odbiorze w strukturach obwodowych (Katz, 1994).

W konsekwencji często pojawiają się trudności w rozwoju mowy, prawidłowej artykulacji, uczeniu się, czytaniu, koncentracji uwagi, konstruowaniu wypowiedzi pisemnych, pianiu. W klasie dzieci z tym zaburzeniem mogą pozostawać na uboczu z powodu nieśmiałości, niskiej samooceny.

Terapia słuchowa poprawia nie tylko przetwarzanie słuchowe, ale również:

• Zdolność utrzymywania uwagi i koncentracji na wypowiedziach ustnych,
• Czytanie,
• Rozumienie mowy,
• Artykulację,
• Komunikację,
• Samoocenę,
• Harmonizuje napięcie mięśniowe co wpływa na postawę ciała,
• Utrzymanie równowagi,
• Koordynację ruchów,
• Motorykę.

Źródło http://www.johansen-ias.pl/